जिंदगी

जिंदगी 

आज फिर हुआ सामना जिंदगी से
हस कर वो बोली
अब तो बदल जा पगले
तू  कब मुझसे मिलता है

मुझे सवारने के लिये
दिनभर भागता हैं
थककर देर से देर तक सोता हैं
पगले तू कब मुझसे मिलता हैं

दिन भर खयालो मैं खोता हैं
किसी न मिलने वाली चीज के लिए रोता हैं
मन को मारकर हँसता हैं
पगले तू कब मुझे जीता  है

बोली अब तो सुधर जा
एक दिन मैं छोड़ कर चली जाउंगी
साथ तुझे भी ले जाउंगी
फिर क्या पायेगा और क्या खोयेगा

निःशब्द

बहरलेल्या मोसमामध्ये

पान पान शांत आहे

पण मन माझे अशांत आहे

निःशब्द स्वर माझा

पावसातून ओघळत आहे

थेंब तुटती

टप टप आवाज होई

विसरून भान सारे

मन हे गीत गाई

भार रिकामा आपला

मेघ काळा करीतसे

अतृप्त धरेच्या झोळीत

खजिना ओतीतसे

सुवास दरवळे चहूदिशा

पल्लवित झाल्या आशा

मनोमनी पिके हशा

प्रेमाची बहरे भाषा

फ़ुल

कवीमन

कवी पैशासाठी कविता करीत नाही

आन केलि तरी त्याने पोट भरत नाही

पोट भरत नाही म्हणून

लिहियचा काही थांबत नाही

कितीही विरझन पडल तरी

त्याच काव्य काही नासत नाही

झाडाखाली,झाडावर

डोंगराखाली, डोंगरावर

फुलांवर,पानांवर

भुंग्यांच्याही गुणांवर

डोळे मिटुन,उघड्या डोळ्यांनी

एकट्यात, समुहात

हसत, रडत

प्रेमाने,चिडत

लिहितो बीचारा वारेमाप

आस प्रत्येकाला जमल् पाहिजे

जीवनाच् गान कागदावर नाहि तर नाही

पण मनात तरी गाता आल पाहिजे