तू जात होतिस
पाऊस पडत होता
रस्ता माझ्या पायात
अडत होता
गालावरचि वाट
निसरडी झाली होती
डोळ्यापासून पायापर्यन्त
ती ओली होती
Wednesday, December 2, 2015
Marathi poem: Ghalmel
रात्र ही काळोखी
स्वप्नात काजवे
डोळे झाकलेले
स्मृतित आठवे
आस तुजी मनी
जिव गुंतलेला
घट्ट धरुनी इच्छाना
शांत मि निजलेला
उषेचा दुरावा
सरता सरेना
अंधाराचा पगडा
हटता हटेना
उद्या उगवेल सूर्य
धरा प्रकाशेल
ही जगाचीच रीत
तरी उरी घालमेल
Subscribe to:
Posts (Atom)
-
मराठी कविता:- बेरोजगारी किती जागा भरल्यात तुम्ही गेल्या कित्येक वर्षात? किती संसार सुखावलेत तुम्ही गेल्या कित्येक वर्षात ? किती बेरोजग...
