Accident / अपघात

कामाला  तर रोजच जायच आसत 

पण गाड़ी जपून चालवायची आसते 

हेलमेट डोक्यावर घालायची  आसते 

स्वतःची काळजी स्वतःच घ्यायची आसते 

पोर आणि बायको घरी वाट बघत आसते  

उशीर झाला तर होउ  द्या 

वेळ सांगून येत नाही 

म्हणून काळजी घ्या 

आणि अपघातपासून दुर  रहा 

मतलब

गजब का बन गया हु मैं
हर बात मैं वजह ढूंढता हु
किसीके हसकर  बात करने मैं मतलब ढूंढता हूँ
कौन बताये मुझे फूलो के खिलने मैं मतलब नहीं होता
बारिश के गिरने मैं मतलब नहीं होता 

Dream

Dream

I am flying in a rocket

with some candies  in my pocket

happiness is glowing on my face

as I am going in the space

of course,there are no cars

just look at the beatiful stars

space is a part of science

I am carrying a cheese slice

there is a lot to see

oh,what is it!

here is a planet pink and green

that nobody has ever seen

it has water

a planet with water

I can see aliens

they are amphibians

Suddenly I heard some noise

I was my mothers voice...

it was a wonderful dream

now I have to join basketball team

Siddhi Patil 5-J

सोनू तुला माझ्यावर भरोसा नाय काय / हिंजेवाडी आयटी पार्क

हिंजेवाडी  आयटी  पार्क

सोनू तुला माझ्यावर भरोसा नाय काय

आयटीच पार्क कसं छान छान

 पारकात गाड्यांची शान शान

 खड्ड्यांचा आकार कसा खोल खोल

 आता तरी माझ्याशी गोड बोल

 

 सोनू तुला माझ्यावर भरोसा नाय काय

 रस्त्यात कुठे नको थांबू 

थांबलीस तर लागेल बांबू 

बांबूचा आकार कसा गोल गोल

 आता तरी माझ्याशी गोड बोल 

  

सोनू तुला माझ्यावर भरोसा नाय काय

 गाड्याचा चक्क कसा जाम जाम

 अंगाला सुटेल घाम घाम 

एसी चा वारा देतो गार गार

 आता तरी माझ्याशी गोड बोल

 

 सोनू तुला माझ्यावर भरोसा नाय काय

  लागले तर लागू दे चार तास

 पार्कचा हाय तसा खास खास

 स्मार्ट लोकांचा रस्ता कसा घाण घाण 

नको खाऊ तू इतका मान 

आता तरी माझ्याशी गोड बोल

सोनू तुला माझ्यावर भरोसा नाय काय

मत

लोकानि जाति धर्म पैसा किंवा पक्षाऐवजि

विचाराना चांगल्या माणसाला मत दिले आसते

तर शेतकरी करजाच्या दलदलित बुडला नसता

पोराच्या शिक्षणासाठी नडला नसता

किंवा पोरीच्या लगनासाठि रडला नसता

आणि आत्महत्या करुन तर मेलाच नसता

सगळे पक्ष हारले आसते पण माझा देश जिंकला आसता

धार

उठतो तो लिहितो ऐकायला कान नाही

रचनेला मान नाहि

रसिकानच्या नजरेत कवितेला भाव नाही

यमकात त्राण नाहि लिखाणात प्राण नाहि

 मारुन मुटकुन जमविलेल्या कवितेला

साहीत्याचि आण नाहि

रसिकानच्या नजरेत कवितेला भाव नाही

उच्चारात आव नाही मांडायला ठाव नाहि

मनावर घाव नाही

रसिकानच्या नजरेत कवितेला भाव नाही

शब्दामध्ये धार नाही वर्मावर वार नाही

निर्लज्ज ओळीणा कसलच भय नाहि

रसिकानच्या नजरेत कवितेला भाव नाही

काय चाललय उर्फ whats app

काय चाललय उर्फ whats app

परवा शेजारचे काका आठ दिवसानि भेटले
निवांत दिसत आसुनहि whats app वर बोलतो म्हणाले
त्याना बहुतेक तेहि आता
whats app वर आलेत मॉर्डन झालेत हेच सुचवायचे आसेल
तसा dp मि रोजच बदलतो पण एखाद्या
मोठ्या व्यक्ति सोबत फोटो काढून लावण्यात जि मजा आहे ना ति इतर कशातच नाहि हो
सुविचार शुभेच्छा यांचा तर मि रोज पाउसच पाडतो सगळ्या ग्रुपवर

काहि वेळेस वादहि घालतो आणि
शिक्षा म्हणून बाहेरहि जातो

कुनि वर गेल्यावर ति बातमी
गृपवर सर्वप्रथम टाकून आपन कसे माहितगार आहोत हे दाखवन्या चि गड़बड़ तर विचारुच नका

आणि हात जोडून पहिल्यांदा RIP म्हणायला मि मुळीच विसरत नाहि

अहो लग्नाची किंवा कोणत्याही कार्यक्रमाचि
पत्रिका ही एकच छापुन घेतो व सगळ्या
गृपवर आणि personal ही पाठवतो
खर्च वाचतो ना

सरकार खुप निर्दयी आहे हो net pac स्वस्त करत नाहि
नाहीतर आलेले सगळेच वीडियो पाहिले आसते न चुकता

आजकाल मि भांडण सुद्धा whats app वरच करतो जास्त वाढले की गृपच सोडतो
कट्टी करतो खुप दिवस बोलत नाहि

काहि दिवसानि मग कुणीतरी समजूत काढतो आणि add करतो . मग परत गट्टी जमते

आस आहे हे सगळ 
काय चाललय उर्फ whats app

माझी कविता माझ्यावर रुसलिय

माझी कविता माझ्यावर रुसलिय

मनाच्या कोप-यात दूर जाऊन लपलिय

खुप शोधतोय पन सापडत नाहि

हाक मारतोय पन ओठानवर येत नाही

आसा मि काय केला गुन्हा

पुरविसारख माझ्या सोबत वागत नाही

लेखनिचि आणि कागदाचि

तहान भुकहि तिला लागत नाही

अहो धकाधकिच्या काळात

इतक निगरगठ्ठ झालय मन

संवेदानांनि तिचा थांग पत्ताहि देत नाही

आता माय बापहो तुम्हीच सांगा

कशि शोधु तिला

कशि बाहेर काढु तिला

आलि तर भुकेजलि आसेल

खायाला काय वाढु तीला

हे माझ्या प्रिय कविते

माझ्यावर आशि रुसु नको

ह्या निर्दयी मनाच्या जाळ्यात फसु नको

कृपा करून बाहर ये

उपाशी तुला ठेवनार नाहि

तुला कधि रागावनार नाहि

घासही सोडून खानार नाही

बघ मिहि उपाशी आहे तु गेल्या पासून

please please ये

तुझाच आवडता कवि

स्वभाव

माझा वेगळा त्याचा वेगळा
प्रत्येकाचा आगळा वेगळा

कुणि बोलका कुणि चिड़का
कुणि रडका तर कुणि दोडका

स्वभावाला औषध नाहि
आज पेड़ा उद्या मिर्ची तर पर्वा सोडा
असा समजतो इतराना थोड़ा थोड़ा

कधि गुणि कधि चावट कधि वात्रट तर
कधि बावळटही आसतो वेड़ा

कधि शुर कधि भीत्रा कधि गंभीर कधि अल्लड तर कधि भोळाच आसतो बापुडा

शेवटी ज्याचा त्याचा स्वभाव ज्या त्या वेळी ज्याला त्याला जसा हवा तस्साच भासतो

शपथ

दुनिया चाहे नफरत फैलाए

दुनिया चाहे जितना रूलाए

अब हार नही माननी है

बरसो दर्द झेले ईस दिल ने

खुशी बाटने की ठाणी है

चाहे कफण ना दे पाऊ

पर मरने से पहले मुस्कुराहट देणी ठाणी है

बरसो रोये अब ईस दिल ने

खुशी बाटने की ठाणी है

डर मे सहमे हर एक को

धिरज देनी ठाणी है

आग लगे हर दिल मे

शितलता बरसाणी है

आभार

तु हळुवार धरलास हात

दिलिस पडत्याला साथ

तु दयेचा सागर

तु मायेचा आगर

तहांनलेल्या जिवाला तु भरलेली घागर

मुक्या ओठीचे तु शब्द

भटकलेल्या जिवाचा तुच की प्रारब्ध

तुझ्यात देव दिसतो

न्हवत्याचा मि होता होतो

दगड़ाला पाझर फूटतो

तुझीच लीला

जिंदगी

जिंदगी 

आज फिर हुआ सामना जिंदगी से
हस कर वो बोली
अब तो बदल जा पगले
तू  कब मुझसे मिलता है

मुझे सवारने के लिये
दिनभर भागता हैं
थककर देर से देर तक सोता हैं
पगले तू कब मुझसे मिलता हैं

दिन भर खयालो मैं खोता हैं
किसी न मिलने वाली चीज के लिए रोता हैं
मन को मारकर हँसता हैं
पगले तू कब मुझे जीता  है

बोली अब तो सुधर जा
एक दिन मैं छोड़ कर चली जाउंगी
साथ तुझे भी ले जाउंगी
फिर क्या पायेगा और क्या खोयेगा

निःशब्द

बहरलेल्या मोसमामध्ये

पान पान शांत आहे

पण मन माझे अशांत आहे

निःशब्द स्वर माझा

पावसातून ओघळत आहे

थेंब तुटती

टप टप आवाज होई

विसरून भान सारे

मन हे गीत गाई

भार रिकामा आपला

मेघ काळा करीतसे

अतृप्त धरेच्या झोळीत

खजिना ओतीतसे

सुवास दरवळे चहूदिशा

पल्लवित झाल्या आशा

मनोमनी पिके हशा

प्रेमाची बहरे भाषा

फ़ुल

कवीमन

कवी पैशासाठी कविता करीत नाही

आन केलि तरी त्याने पोट भरत नाही

पोट भरत नाही म्हणून

लिहियचा काही थांबत नाही

कितीही विरझन पडल तरी

त्याच काव्य काही नासत नाही

झाडाखाली,झाडावर

डोंगराखाली, डोंगरावर

फुलांवर,पानांवर

भुंग्यांच्याही गुणांवर

डोळे मिटुन,उघड्या डोळ्यांनी

एकट्यात, समुहात

हसत, रडत

प्रेमाने,चिडत

लिहितो बीचारा वारेमाप

आस प्रत्येकाला जमल् पाहिजे

जीवनाच् गान कागदावर नाहि तर नाही

पण मनात तरी गाता आल पाहिजे

Marathi: Charolya

तू जात होतिस

पाऊस पडत होता

रस्ता माझ्या पायात

अडत होता

गालावरचि वाट

निसरडी झाली होती

डोळ्यापासून  पायापर्यन्त

ती ओली होती

Marathi poem: Ghalmel

रात्र ही काळोखी

स्वप्नात काजवे

डोळे झाकलेले

स्मृतित आठवे

आस तुजी मनी

जिव गुंतलेला

घट्ट धरुनी इच्छाना

शांत मि निजलेला

उषेचा दुरावा

सरता सरेना

अंधाराचा  पगडा

हटता हटेना

उद्या उगवेल  सूर्य

धरा प्रकाशेल

ही जगाचीच रीत

तरी उरी घालमेल

दशक

दशक :

 

डोळ्यांत तुझ्या विश्व मी पहिले 

भारावून मनी गीत हे गायिले 

लेख तुझ्या भाळीचे मी अनुभवले 

शब्द तुझ्या ओठीचे मी मूक ऐकिले 

 

प्रवास  होता खडतर पण चालताना 

दोघानाही नाही कळले अंतर 

क्षण सारे ते सुखदु:खाचे 

आपण एकत्र गुंफिले 

दारी आपुल्या समाधानाचे फुल उमलले 

 आणि पाहता पाहता आपल्या एकत्रित आयुष्याचे 

दशक संपले !!!!

 

अवघा देह विठ्ठलमय व्हावा

 

अवघा देह विठ्ठलमय व्हावा

आता न उरावा दुजाभाव

मुखे हरीनाम सदा नको अन्य काही

श्रीहरी इतुकेच द्यावे मज आता

तूच भगवंता  सभोवती व्यापिलासे

मग मजला का न दिसे अतरंगी

सगुण तुज पाहण्या न्यावे पंढरीशी

निर्गुणत्व प्रकाषावे माझ्या अंतरी

माउली माझी आहे आळन्दिसी

तिजला काळजी माजी आसे

हरिनामाची गोडी लाविली तिने

हरिपाठ थोर मिटविला घोर